artykuł hasłowy: wyrzucać, może też wyrucać

Jednostki:
(1) 1. (o ludziach i złych duchach, de hominibus et daemonibus) 'zmuszać do odejścia, wypędzać, wyganiać, expellere, eicere, fugare':
(2) ~
(3) 2. (o rzeczach, de rebus) 'pozbywać się czegoś, odtrącać, odrzucać, eicere, amovere':
(4) 3. 'niszczyć coś, tępić, wykorzeniać, exstirpare, abolere':
(5) ~ 'usuwać z korzeniem, niszczyć do szczętu, bez reszty, radicitus evellere, delere':
(6) 4. (o kostkach do gry, de aleis) 'wypuszczać z dłoni, szybkim ruchem dłoni nadawać pęd, rzucać, iacere, proicere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(3) 2.
Definicja	(o rzeczach, de rebus) 'pozbywać się czegoś, odtrącać, odrzucać, eicere, amovere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	3.3. RUCH
Przykład w transliteracji	Lapidem, quem reprobauerunt, wyrzuczaly (Fl: gen sø odrzvczyly, Puł, Rozm 411: yen odrzuczyly), edifican<te>s, hic factus est in caput anguli (Psal 117, 22) 1476
Przykład w transkrypcji	Lapidem, quem reprobauerunt, wyrzucali (Fl: jen są odrzucili, Puł, Rozm 411: jen odrzucili), edifican<te>s, hic factus est in caput anguli (Psal 117, 22) 1476
Lokalizacja	AKLitRp III 108.