artykuł hasłowy: wyrzucać, może też wyrucać

Jednostki:
(1) 1. (o ludziach i złych duchach, de hominibus et daemonibus) 'zmuszać do odejścia, wypędzać, wyganiać, expellere, eicere, fugare':
(2) ~
(3) 2. (o rzeczach, de rebus) 'pozbywać się czegoś, odtrącać, odrzucać, eicere, amovere':
(4) 3. 'niszczyć coś, tępić, wykorzeniać, exstirpare, abolere':
(5) ~ 'usuwać z korzeniem, niszczyć do szczętu, bez reszty, radicitus evellere, delere':
(6) 4. (o kostkach do gry, de aleis) 'wypuszczać z dłoni, szybkim ruchem dłoni nadawać pęd, rzucać, iacere, proicere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(5) ~
Jednostka nieciągła	z korzenia wyrzucać
Definicja	'usuwać z korzeniem, niszczyć do szczętu, bez reszty, radicitus evellere, delere':
Semantyka	2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.4.5.2. Wyrazy w znaczeniach przenośnych; porównania, użycia poetyckie 2.4.8.4. RUINA. ZNISZCZENIE. SZKODA
Przykład w transliteracji	S korzenya wyrzucza erradicat (maledictio... matris eradicat fundamenta Ecclus 3, 11) ca 1470
Przykład w transkrypcji	Z korzenia wyrzuca erradicat (maledictio... matris eradicat fundamenta Ecclus 3, 11) ca 1470
Lokalizacja	MamLub 159.