artykuł hasłowy: zaręczyć, zaręczyć się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. wziąć na siebie prawną odpowiedzialność za kogoś a. za coś, dać gwarancję, zapewnienie, porękę, fideiubere, se vadem pro aliquo (aliqua re) dare, cavere, spondere': a. z określeniami nazywającymi osobę, za którą ktoś bierze odpowiedzialność: kogoś:
(2) ~ za kogoś:
(3) ~b. z określeniami nazywającymi osobę, której się ręczy: komuś:
(4) ~c. z określeniami nazywającymi przedmiot poręczenia: coś:
(5) 2. zaręczyć się 'przysiąc, zobowiązać się, se obligare, spondere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) 2.
Definicja	zaręczyć się 'przysiąc, zobowiązać się, se obligare, spondere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.3.2. ZOBOWIĄZANIE. OBIETNICA. PRZYRZECZENIE. PRZYSIĘGA. PRZYMIERZE
Przykład w transliteracji	Ma<ją> szyą zaraczycz (sc. powod i odpowiedacz) woythowy (actor et respondens iudici cavere debent), ysz ktory straczy albo vpadnye, ten ma drugyemv wszythka strawą zaplaczycz
Przykład w transkrypcji	Ma<ją> się zaręczyć (sc. powod i odpowiedacz) wojtowi (actor et respondens iudici cavere debent), iż ktory straci albo upadnie, ten ma drugiemu wszytkę strawę zapłacić
Lokalizacja	OrtOssol 93, 3, sim. OrtMac 128.