artykuł hasłowy: koniec, końc

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'miejsce, gdzie się jakaś rzecz kończy, najdalszy odcinek, granica, alicuius rei finis, pars extrema, terminus': a. 'czubek , wierzchołek, ostrze, acumen, alicuius rei pars extrema, spiculum':
(2) ~
(3) ~
(4) b. 'kraniec, skraj, pars extrema, terminus':
(5) ~ 'dodatkowe kawałki ziemi na końcu uprawnych łanów, agri sortes in acutum desinentes':
(6) ~ końc, końcu 'na końcu, in alicuius rei fine, parte extrema':
(7) ~ 'z tyłu, w tyle, post tergum, in fine':
(8) ~
(9) ~ 'brzeg, ora':
(10) ~ 'podnóże (góry), (montis) radices, pars infima':
(11) c. 'granica, finis, terminus, limes':
(12) 2. 'ostatni odcinek utworu (książki, ustaw itp.), zakończenie, exitus, pars extrema, finis (libri, legum, orationis, sim.)':
(13) 3. 'czas, gdy się coś kończy, ostatnia faza, ostatnia chwila, kres czasowy, tempus extremum, finis':
(14) ~
(15) ~ 'kończyć, alicui rei finem imponere':
(16) ~ 'czemuś kłaść kres, alicui rei finem facere':
(17) ~ 'kończyć się, finem habere':
(18) ~~ wyrażenie przyimkowe: bez (przez) końca:
(19) ~
(20) ~ 'na wieki, na zawsze, całkowicie, zupełnie, ostatecznie, in aeternum, in omne tempus, plene, absolute':
(21) ~
(22) ~
(23) ~
(24) 4. 'śmierć, obitus, exitus, mors':
(25) 5. 'wynik, exitus, effectus':
(26) 6. 'cel, finis, consilium':
(27) 7. niejasne:
(28) 8. dubium:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(12) 2.
Definicja	'ostatni odcinek utworu (książki, ustaw itp.), zakończenie, exitus, pars extrema, finis (libri, legum, orationis, sim.)':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.3.5.6. KSIĘGI ŚWIĘTE. REALIA PRZEDSTAWIONE W KSIĘGACH ŚWIĘTYCH 2.3.7. LITERATURA. SZTUKA 2.4.4.3. PISMO
Przykład w transliteracji	O tem tez bog oczyecz movy przez proroka Izayascha na konczv kxyag
Przykład w transkrypcji	O tem też Bog Ociec mowi przez proroka Izaijasza na końcu ksiąg
Lokalizacja	Rozm 839.