artykuł hasłowy: miedza

Jednostki:
(1) a. 'granica, najczęściej pas niezaoranej ziemi rozdzielający dwa obszary, czasem pokryty zaroślami, wyposażony w znaki graniczne, niekiedy mający postać bruzdy, skiby, wału, nawet muru, limes, finis, terminus, agri inarati pars certae cuiusdam latitudinis, campos, bona sim. dirimens, saepius semitae instar, etiam dumetis obsita, terminis instructa, item sulcus, lira, vallum, murus': a. 'granica roli, posiadłości, majątku, agrorum, bonorum sim. limes, terminus':
(2) ~b. 'granica wsi, vicorum limes, finis':
(3) ~c. 'granica miasta, kraju, państwa, urbium, terrarum, civitatum finis':
(4) ~d. 'kres, kraniec, finis extremus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(3) ~c.
Definicja	'granica miasta, kraju, państwa, urbium, terrarum, civitatum finis':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.4.1.1. TERYTORIUM. LUDNOŚĆ 3.2. PRZESTRZEŃ 3.4.3. CZĘŚĆ. CAŁOŚĆ
Przykład w transliteracji	A iestli wrog przes myedze myestkye (extra fines urbium), ktores sbyeglim vstawyoni sø, nalezon bødze, a zabit bilby..., przes viny bodze, ktos gy zabige
Przykład w transkrypcji	A jestli wrog przez miedze miesckie (extra fines urbium), ktoreż zbiegłym ustawiony są, nalezion będzie a zabit byłby..., przez winy będzie, ktoż ji zabije
Lokalizacja	BZ Num 35, 26.