artykuł hasłowy: miedza

Jednostki:
(1) a. 'granica, najczęściej pas niezaoranej ziemi rozdzielający dwa obszary, czasem pokryty zaroślami, wyposażony w znaki graniczne, niekiedy mający postać bruzdy, skiby, wału, nawet muru, limes, finis, terminus, agri inarati pars certae cuiusdam latitudinis, campos, bona sim. dirimens, saepius semitae instar, etiam dumetis obsita, terminis instructa, item sulcus, lira, vallum, murus': a. 'granica roli, posiadłości, majątku, agrorum, bonorum sim. limes, terminus':
(2) ~b. 'granica wsi, vicorum limes, finis':
(3) ~c. 'granica miasta, kraju, państwa, urbium, terrarum, civitatum finis':
(4) ~d. 'kres, kraniec, finis extremus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(4) ~d.
Definicja	'kres, kraniec, finis extremus':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	3.2. PRZESTRZEŃ 3.4.3. CZĘŚĆ. CAŁOŚĆ
Przykład w transliteracji	Wstøpayø gori... na myasto, yesz yes zaloszyl gym. Mezø albo granyczø (terminum, Puł: kray) poloszyl yes gym, geysze ne przestøpyø any syø *obrøczø pokricz szyemyø
Przykład w transkrypcji	Wstąpają gory... na miasto, jeż jeś założył jim. Miezę albo granicę (terminum, Puł: kraj) położył jeś jim, jejże nie przestąpią ani sie obrocą pokryć ziemię
Lokalizacja	Fl 103, 10.