artykuł hasłowy: ostateczny

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': a. w przestrzeni:
(2) 1.~b. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': b. w czasie:
(3) ~ '(według poglądów chrześcijańskich) sąd Boży przy końcu świata decydujący o wiecznym zbawieniu lub potępieniu ludzi, (in religione Christiana) iudicium ultimum, quo homines vel in perpetuum salvantur, vel condemnantur':
(4) 1.~c. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': c.w stopniu pokrewieństwa:
(5) 2. 'pozostały, będący resztą, pozostałą częścią czegoś, residuus, reliquus, superstes':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': a. w przestrzeni:
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	3.2. PRZESTRZEŃ
Przykład w transliteracji	Tedi yaco sli hy przesli, hy copcze za nimi posnamowani, tedi u ostatecznego copcza Passek rzekl 1398
Przykład w transkrypcji	Tedy jako szli hi przeszli, hi kopce za nimi poznamiowany, tedy u ostatecznego kopca Paszek rzekł 1398
Lokalizacja	BiblWarsz 1861 III 34.