artykuł hasłowy: ostateczny

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': a. w przestrzeni:
(2) 1.~b. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': b. w czasie:
(3) ~ '(według poglądów chrześcijańskich) sąd Boży przy końcu świata decydujący o wiecznym zbawieniu lub potępieniu ludzi, (in religione Christiana) iudicium ultimum, quo homines vel in perpetuum salvantur, vel condemnantur':
(4) 1.~c. 1. 'ostatni, końcowy, najdalszy, postremus, ultimus, extremus': c.w stopniu pokrewieństwa:
(5) 2. 'pozostały, będący resztą, pozostałą częścią czegoś, residuus, reliquus, superstes':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) 2.
Definicja	'pozostały, będący resztą, pozostałą częścią czegoś, residuus, reliquus, superstes':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.4.8.3.1. WŁASNOŚĆ, WARTOŚĆ, HANDEL. POŻYCZKA. WYNAGRODZENIE. ŚRODKI NA UTRZYMANIE. POSAG, etc. 3.4.3. CZĘŚĆ. CAŁOŚĆ
Przykład w transliteracji	Adam trzecyø pyanczdzesyanth a ostatecznø Warncowi zaplacil 1427
Przykład w transkrypcji	Adam trzecią pięćdziesiąt a ostateczną Warnkowi zapłacił 1427
Lokalizacja	KsMaz II nr 2735.