artykuł hasłowy: sumienie, sąmnienie, sumnienie

Jednostki:
(1) 1. 'świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, wewnętrzne poczucie różnicy między dobrym a złym, conscientia':
(2) 1.~ 'spokój wewnętrzny, wywołany poczuciem właściwości własnego postępowania, animus tranquillus, nullius peccati conscius':
(3) 1.~ 'mieć świadomość swego właściwego postępowania, factorum suorum conscium esse':
(4) 1.~ 'ktoś odczuwa niepokój z powodu poczucia niewłaściwości własnego postępowania, aliquis conscientia malorum factorum angitur':
(5) 1.~ 'przysiąc, obciążając swe sumienie, iurare atque conscientiam suam onerare':
(6) 1.~ 'skarżyć, odwołując się do sumienia przeciwnika procesowego, conscientiam adversarii testando, queri':
(7) 1.~ 'brać na swoją odpowiedzialność, in se aliquid recipere':
(8) 2. 'myślenie, myśl, cogitatio, cogitatum':
(9) 3. 'niepokój moralny, skrupuł, animus commotus, sollicitus, scrupulus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(3) 1.~
Jednostka nieciągła	mieć dobre sąmnienie o sobie
Definicja	'mieć świadomość swego właściwego postępowania, factorum suorum conscium esse':
Semantyka	2.2.1.2. ŚWIADOMOŚĆ 2.2.2.1.6. SPOKÓJ. UKOJENIE. ULGA 2.4.3.1. MORALNOŚĆ
Przykład w transliteracji	Si vero men bene conscia sibi, vlg. bądzyeli myecz dobre ssąmnyenye o ssobye, terreno carcere resoluta, celum libera petit XV p. post.
Przykład w transkrypcji	Si vero men bene conscia sibi, vlg. będzieli mieć dobre sąmnienie o sobie, terreno carcere resoluta, celum libera petit XV p. post.
Lokalizacja	RRp XXIV 374.