artykuł hasłowy: sumienie, sąmnienie, sumnienie

Jednostki:
(1) 1. 'świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, wewnętrzne poczucie różnicy między dobrym a złym, conscientia':
(2) 1.~ 'spokój wewnętrzny, wywołany poczuciem właściwości własnego postępowania, animus tranquillus, nullius peccati conscius':
(3) 1.~ 'mieć świadomość swego właściwego postępowania, factorum suorum conscium esse':
(4) 1.~ 'ktoś odczuwa niepokój z powodu poczucia niewłaściwości własnego postępowania, aliquis conscientia malorum factorum angitur':
(5) 1.~ 'przysiąc, obciążając swe sumienie, iurare atque conscientiam suam onerare':
(6) 1.~ 'skarżyć, odwołując się do sumienia przeciwnika procesowego, conscientiam adversarii testando, queri':
(7) 1.~ 'brać na swoją odpowiedzialność, in se aliquid recipere':
(8) 2. 'myślenie, myśl, cogitatio, cogitatum':
(9) 3. 'niepokój moralny, skrupuł, animus commotus, sollicitus, scrupulus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(6) 1.~
Jednostka nieciągła	żałować k czyjemuś sąmnieniu
Definicja	'skarżyć, odwołując się do sumienia przeciwnika procesowego, conscientiam adversarii testando, queri':
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.3.1. MORALNOŚĆ
Przykład w transliteracji	Zalugely na sampyerzą k gyego samnyenyv (pro eius scitu), maly szampyerz znącz albo zaprzecz?
Przykład w transkrypcji	Żałujeli na sąpierza k jego sąmnieniu (pro eius scitu), mali sąpierz znać albo zaprzeć?
Lokalizacja	OrtOssol 76, 4, sim. ib. 77, 1, OrtMac 103.