artykuł hasłowy: sumienie, sąmnienie, sumnienie

Jednostki:
(1) 1. 'świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, wewnętrzne poczucie różnicy między dobrym a złym, conscientia':
(2) 1.~ 'spokój wewnętrzny, wywołany poczuciem właściwości własnego postępowania, animus tranquillus, nullius peccati conscius':
(3) 1.~ 'mieć świadomość swego właściwego postępowania, factorum suorum conscium esse':
(4) 1.~ 'ktoś odczuwa niepokój z powodu poczucia niewłaściwości własnego postępowania, aliquis conscientia malorum factorum angitur':
(5) 1.~ 'przysiąc, obciążając swe sumienie, iurare atque conscientiam suam onerare':
(6) 1.~ 'skarżyć, odwołując się do sumienia przeciwnika procesowego, conscientiam adversarii testando, queri':
(7) 1.~ 'brać na swoją odpowiedzialność, in se aliquid recipere':
(8) 2. 'myślenie, myśl, cogitatio, cogitatum':
(9) 3. 'niepokój moralny, skrupuł, animus commotus, sollicitus, scrupulus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(8) 2.
Definicja	'myślenie, myśl, cogitatio, cogitatum':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.2.1.6. MYŚLENIE
Przykład w transliteracji	Alye to rzekly na svym samnyenyv, nye glossem albo slovem, yedno pomyslyenym (hoc autem non dixerunt voce sed in conscientia)
Przykład w transkrypcji	Ale to rzekli na swym sąmnieniu, nie głosem albo słowem, jedno pomyślenim (hoc autem non dixerunt voce sed in conscientia)
Lokalizacja	Rozm 411.