artykuł hasłowy: sumienie, sąmnienie, sumnienie

Jednostki:
(1) 1. 'świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, wewnętrzne poczucie różnicy między dobrym a złym, conscientia':
(2) 1.~ 'spokój wewnętrzny, wywołany poczuciem właściwości własnego postępowania, animus tranquillus, nullius peccati conscius':
(3) 1.~ 'mieć świadomość swego właściwego postępowania, factorum suorum conscium esse':
(4) 1.~ 'ktoś odczuwa niepokój z powodu poczucia niewłaściwości własnego postępowania, aliquis conscientia malorum factorum angitur':
(5) 1.~ 'przysiąc, obciążając swe sumienie, iurare atque conscientiam suam onerare':
(6) 1.~ 'skarżyć, odwołując się do sumienia przeciwnika procesowego, conscientiam adversarii testando, queri':
(7) 1.~ 'brać na swoją odpowiedzialność, in se aliquid recipere':
(8) 2. 'myślenie, myśl, cogitatio, cogitatum':
(9) 3. 'niepokój moralny, skrupuł, animus commotus, sollicitus, scrupulus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(7) 1.~
Jednostka nieciągła	w formule przysięgi: brać ku swemu sąmnieniu
Definicja	'brać na swoją odpowiedzialność, in se aliquid recipere':
Semantyka	2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.3.2. ZOBOWIĄZANIE. OBIETNICA. PRZYRZECZENIE. PRZYSIĘGA. PRZYMIERZE 2.4.4.2. WYPOWIEDŹ
Przykład w transliteracji	Byerza to ku swey duschy y ku swemu szampnyenyu (ZapRpCzers 1 b 172: cu memu szomnyenyv) 1427*
Przykład w transkrypcji	Bierzę to ku swej duszy i ku swemu sąm[p]nieniu (ZapRpCzers 1 b 172: ku memu sąmnieniu) 1427
Lokalizacja	Pozn nr 1271, sim. 1430 ib. nr 1347. 1353.