artykuł hasłowy:  (wyjść) wyjć, wynić
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1.a. |
| Definicja | 1. (podmiotem istota żywa, subiectum est animans) 'idąc, opuścić jakieś miejsce, pomieszczenie, krainę, dążąc w inne miejsce, też udać się gdzieś, exire, egredi, abire, abscedere': a. bez wskazania punktu wyjścia i obiektu docelowego w tekście polskim lub z określeniami wyrażonymi bez użycia form deklinacyjnych: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Bo on bog moy iest y zbawiczel moy, pomocznik moy, ne wynidø (non emigrabo, Puł: nye będę wypędzon) |
| Przykład w transkrypcji | Bo on Bog moj jest i zbawiciel moj, pomocnik moj; nie wynidę (non emigrabo, Puł: nie będę wypędzon) |
| Lokalizacja | Fl 61, 6. |