artykuł hasłowy: wyrzucić, może też wyrucić, wyrzucić się

Jednostki:
(1) 1. (o ludziach i złych duchach, de hominibus et daemonibus) 'zmusić do odejścia, wypędzić, wygnać, expellere, eicere, fugare':
(2) ~
(3) ~~ z określeniami nazywającymi obiekt opuszczany lub pozostawiany: od czegoś:
(4) ~ z kogoś, czegoś:
(5) ~
(6) ~~ z określeniami nazywającymi obiekt docelowy: do czegoś:
(7) ~ na coś:
(8) ~ przed coś:
(9) ~ miedzy kimś:
(10) ~~ z określeniami nazywającymi obiekt obecny, towarzyszący: od czegoś:
(11) ~ przed czymś:
(12) 2. 'wyłączyć z jakiejś społeczności, excludere, amovere':
(13) 3. (o rzeczach, de rebus), 'szybkim ruchem usunąć z jakiegoś miejsca, pozbyć się czegoś nieużytecznego, niepotrzebnego, eicere, proicere, amovere':
(14) 4. 'rzucić coś szybkim ruchem, nadać czemuś pęd, proicere, iactare':
(15) 5. 'wydalić z siebie, egerere, edere ex se': [wyrzucą rzeki żaby]
(16) ~ o odchodach, de excrementis:
(17) 6. 'zniszczyć coś, wytępić, wykorzenić, exstirpare, abolere':
(18) ~
(19) 7. 'wypowiedzieć do kogoś wprost coś mu ubliżającego, naurągać, nawymyślać, aliquid alicui obicere, exprobrare':
(20) 8. wyrzucić się 'pojawić się nagle, gwałtownie, ukazać się, subito apparere, erumpere': [o źródle]
(21) 9. wyrzucić się (o zwierzętach, de animalibus) 'skoczyć na kogoś, napaść, zaatakować, prosilire, impetum facere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	(o ludziach i złych duchach, de hominibus et daemonibus) 'zmusić do odejścia, wypędzić, wygnać, expellere, eicere, fugare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.3.4. WYWIERANIE WPŁYWU 2.4.1.8. PRZEMIESZCZANIE (SIĘ) 2.4.3. KONTAKTY SPOŁECZNE. ZDARZENIA. OBYCZAJE
Przykład w transliteracji	Vslyschavschy to myly Iesus, yze y (leg. ji, sc. ślepego) precz vyrzvczyly (eiecerunt eum foras Jo 9, 35)... y rzekl
Przykład w transkrypcji	Usłyszawszy to miły Jesus, iże ji (sc. ślepego) precz wyrzucili (eiecerunt eum foras Jo 9, 35)... i rzekł
Lokalizacja	Rozm 424.