artykuł hasłowy:  wyrzucić, może też wyrucić, wyrzucić się
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (6) ~~ |
| Definicja | z określeniami nazywającymi obiekt docelowy: do czegoś: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Virzuczil ge (eiecit eos) z zemye gich w gnyewye... y virzvczil ge do czvdzey zemye (proiecit in terram alienam) |
| Przykład w transkrypcji | Wyrzucił je (eiecit eos) z ziemie jich w gniewie... i wyrzucił je do cudzej ziemie (proiecit in terram alienam) |
| Lokalizacja | BZ Deut 29, 28. |