artykuł hasłowy: dziwować (się)

Jednostki:
(1) 1. 'dziwić się, zdumiewać się, admirari, mirari, obstupescere': absolute:
(2) ~ czemuś:
(3) ~ nad kimś, czymś:
(4) ~ w czymś:
(5) ~ ze zdaniem:
(6) ~ bez kontekstu składniowego:
(7) 2. 'podziwiać, schlebiać, admirari, adulari':
(8) 3. 'robić wyrzuty, mieć pretensję (do kogoś), obwiniać o coś, przypisywać winę, imputare, castigare, incusare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'dziwić się, zdumiewać się, admirari, mirari, obstupescere': absolute:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.2.1.8. ZDZIWIENIE. ZDUMIENIE. ZASKOCZENIE
Przykład w transliteracji	Rzekø dziwuiøcz syø (dicent stupentes): Przecz tak vczinyl bog tey zemy a temv domv?
Przykład w transkrypcji	Rzeką dziwując się (dicent stupentes): Przecz tak uczynił Bog tej ziemi a temu domu?
Lokalizacja	BZ II Par 7, 21.