artykuł hasłowy: dziwować (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (8) 3. |
| Definicja | 'robić wyrzuty, mieć pretensję (do kogoś), obwiniać o coś, przypisywać winę, imputare, castigare, incusare': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Ty vczinky czinycz, gest bicz my<ło>syerdnim czyelnye, ale duschne są gyne, takye syedm: ... Vczyessicz smątnego, nye dziwowacz (ferre patienter iniurias), prossicz za kymcole boga y czlowyeka XV med. |
| Przykład w transkrypcji | Ty uczynki czynić jest być mi<ło>sierdnym cielnie. Ale duszne są jine, takie siedm: ... ucieszyć smętnego, nie dziwować (ferre patienter iniurias), prosić za kimkole Boga i człowieka XV med. |
| Lokalizacja | R XXII 240. |