artykuł hasłowy: mianować (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) ~ |
| Definicja | 'wspomnieć, napomknąć, memorare': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Staly møzowye wogewodi s ksyøszøt sinow Efraymouich: Azarias, ... Barachias... A takesz stoiøcz møzowye myanowany (quos supra memoravimus), wzøwszi wszitki wyøznye, a ktorzi bily nadzi, prziodzely ge z lupu |
| Przykład w transkrypcji | Stali mężowie wojewody z książąt synow Efraimowych: Azryjasz, ... Barachyjasz... A takież stojąc mężowie <naprzod> mianowani (quos supra memoravimus), wziąwszy więźnie a wszytki, ktorzy byli nadzy przyodzieli je z łupu |
| Lokalizacja | BZ II Par 28, 15. |