artykuł hasłowy: mianować (się)

Jednostki:
(1) 1. 'wymienić nazwę, naz(y)wać, nominare, appellare, vocare':
(2) ~ 'wspomnieć, napomknąć, memorare':
(3) 2. 'wymieniać z zachwytem, sławić, collaudare', tu w stronie biernej mianowan 'słynny, laudatus, nobilis':
(4) 3. 'nadać komuś imię, nomen alicui imponere':
(5) 4. 'zawołać po nazwisku (imieniu), wywołać, przywołać, nominare, aliquem nomine suo vocare, nuncupare':
(6) 5. 'powołać w jakimś charakterze, wyznaczyć, vocare, nominare, advocare':
(7) ~
(8) ~

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	niepełna B
Numer	(7) ~
Funkcja
Semantyka
Przykład w transliteracji	Ta bila ksyøszøta domow po przirodzonich gich: Epher a Iesi... møsze przesilny a mocny, a *menoiøce (nominati) wogewodi w czelyadzach swich
Przykład w transkrypcji	Ta była książęta domow po przyrodzonych jich: Efer a Jesy... męże przesilni a mocni, a *mienujące (nominati) wojewody w czeladziach swych
Lokalizacja	BZ I Par 5, 24.