artykuł hasłowy: mianować (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) 2. |
| Definicja | 'wymieniać z zachwytem, sławić, collaudare', tu w stronie biernej mianowan 'słynny, laudatus, nobilis': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Dom, gen ia chczø dzalacz bogu, taki ma bicz, abi po wszitkich kraynach bil myanowan (ut... nominetur) |
| Przykład w transkrypcji | Dom, jen ja chcę działać Bogu, taki ma być, aby po wszytkich krainach był mianowan (ut... nominetur) |
| Lokalizacja | BZ I Par 22, 5. |