artykuł hasłowy: dziwić (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'dziwić się, zdumiewać się, mirari, obstupescere, stupefieri': czemuś, komuś: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Ia szye themv dzywyą, yze movysch nye rozbaczayącz |
| Przykład w transkrypcji | Ja się temu dziwuję, iże mowisz nie rozbaczając |
| Lokalizacja | Rozm 587. |
Uwagi: Przykłady: 1471 MPKJ V 61, EwZam 305, Rozm 259.448, 1429 AcOfLubl I można też czytać dziwujcie, dziwuj, dziwując etc.