artykuł hasłowy: dziwić (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) ~ |
| Definicja | nad czymś: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Y zatraczø zemyø waszø, y bødø syø nad nyø dziwycz nyeprzyaczele waszi (et stupebunt super ea inimici vestri), gdisz bidliczele bødø z nyego vczekacz |
| Przykład w transkrypcji | I zatracę ziemię waszę, i będą się nad nią dziwić nieprzyjaciele waszy (et stupebunt super ea inimici vestri), gdyż bydliciele będą w niej [uciekać] |
| Lokalizacja | BZ Lev 26, 32. |
Uwagi: Przykłady: 1471 MPKJ V 61, EwZam 305, Rozm 259.448, 1429 AcOfLubl I można też czytać dziwujcie, dziwuj, dziwując etc.