artykuł hasłowy: dziwić (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (4) ~ |
| Definicja | bez kontekstu składniowego: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Quo viso stupefactus, dzywil se, rex adoravit eum XV med. |
| Przykład w transkrypcji | Quo viso stupefactus, dziwił sie, rex adoravit eum XV med. |
| Lokalizacja | GlWroc 88v. |
Uwagi: Przykłady: 1471 MPKJ V 61, EwZam 305, Rozm 259.448, 1429 AcOfLubl I można też czytać dziwujcie, dziwuj, dziwując etc.