artykuł hasłowy: dziwić (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (5) 2. |
| Definicja | 'przyglądać się bacznie, patrzeć z uwagą, oculos ad aliquem intendere, animo intento': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Bandą schą gyey dzywyczi in eam intendent (si congregaverint aurum... et viderint mulierem..., omnia haec relinquentes in eam intendunt et aperto ore conspiciunt III Esdr 4, 19) 1471 |
| Przykład w transkrypcji | Będą się jej dziwici in eam intendent (si congregaverint aurum... et viderint mulierem..., omnia haec relinquentes in eam intendunt et aperto ore conspiciunt III Esdr 4, 19) 1471 |
| Lokalizacja | MPKJ V 54. |
Uwagi: Przykłady: 1471 MPKJ V 61, EwZam 305, Rozm 259.448, 1429 AcOfLubl I można też czytać dziwujcie, dziwuj, dziwując etc.