artykuł hasłowy: dziwić (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) ~ |
| Definicja | ze zdaniem: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Nye dzywy szyą (Rozm 237: nye dzywczye szye), ysze rzeklem thobye: Potrzeb vas narodzycz szyą znow (non mireris, quia dixi tibi: Oportet vos nasci denuo Jo 3, 7) |
| Przykład w transkrypcji | Nie dziwuj się (Rozm 237: nie dziwcie sie), iże rzekłem tobie: Potrzeb was narodzić się znowu (non mireris, quia dixi tibi: Oportet vos nasci denuo Jo 3, 7) |
| Lokalizacja | EwZam 305. |
Uwagi: Przykłady: 1471 MPKJ V 61, EwZam 305, Rozm 259.448, 1429 AcOfLubl I można też czytać dziwujcie, dziwuj, dziwując etc.